- αψίδα
- Κάθε καμπύλο ή τοξοειδές κατασκεύασμα από πέτρες ή τούβλα. Στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, α. λέγεται η κόγχη των ναών. Η λέξη α. είχε στην αρχαία ελληνική άλλη σημασία και χαρακτήριζε κυρίως το δίχτυ, αλλά και τον βρόχο και τη θηλιά. Η λέξη αργότερα σήμαινε τμήμα του τροχού και, έπειτα, ολόκληρο τον τροχό. Σήμερα α. σημαίνει γενικά τόξο και ταυτίζεται με την καμάρα και συχνά και με τον θόλο.
Η α. ως αρχιτεκτονικό δημιούργημα είναι ρωμαϊκής προέλευσης. Οι λεγόμενες θριαμβευτικές α. κατασκευάζονταν για να τιμηθούν οι νικητές πολέμου στην επιστροφή τους από εκστρατεία ή για να διαιωνίσουν κάποιο ιστορικό γεγονός. Η μορφή τους έχει το σχήμα πύλης, με ένα έως τρία ανοίγματα (πόρτες), που στεγάζουν τοξωτή οροφή. Πάνω από τις α. στηνόνταν ένα θωρακείο και σε αυτό γραφόταν η αφιερωτική επιγραφή. Το θωρακείο αυτό, που το ονόμαζαν αττικό, είχε στην κορυφή του άγαλμα του νικητή και γενικά εκείνου που ήθελαν να τιμήσουν.
Στον Μεσαίωνα δεν συνήθιζαν μνημεία του είδους. Το πρώτο έγινε στη Νάπολη της Ιταλίας το 1445. Στη βυζαντινή αρχιτεκτονική, εκτός από τις κόγχες των εκκλησιών, α. του καθιερωμένου αρχιτεκτονικού τύπου αλλά προσαρμοσμένες προς τον βυζαντινό χαρακτήρα, έχουμε σε διάφορους μεγάλους ναούς. Περίφημη α. είναι εκείνη του Ετουάλ (Αστέρα) του Παρισιού, που άρχισε να κατασκευάζεται το 1806 και τελείωσε το 1836. Έχει ύψος 49,54 μ., πλάτος 44,82 μ. και πάχος 22,21 μ. Την α. κοσμούν ανάγλυφες παραστάσεις. Κάτω από αυτήν βρίσκεται το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Αξιόλογη είναι και η α. που χτίστηκε το 1808 στην είσοδο των ανακτόρων του Κεραμεικού, επίσης στο Παρίσι.
Η αψίδα του Γαλέριου είναι ένα από τα βασικά αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης.
Το ψηφιδωτό «Η Σταύρωση» (αρχές 11ου αι.) σε αψίδα του Ναού του Οσίου Λουκά στη Φωκίδα.
* * *η (AM ἁψίς, (-ῑδος) και ιων. τ. ἀψίς)1. κάθε καμπύλο ή τοξοειδές κατασκεύασμα, τόξο, καμάρα2. η κόγχη του Αγίου Βήματος3. τα κυρτά ξύλα που σχηματίζουν την περιφέρεια του τροχούαρχ.-μσν.η ανώτατη βαθμίδα, η κορυφήαρχ.1. θηλιά, δίχτυ2. θόλος3. ο ουρανός4. το άνω διάζωμα του θεάτρου5. φρ. α) «τὴν ἡμερίαν ἁψῑδα» — τον ήλιο (Ευρ.)β) «σελάνας ἐς δεκάτην ἁψῑδα» — κατά τη δέκατη τροχιά της σελήνης, τον δωδέκατο μήνα.[ΕΤΥΜΟΛ. Παρεκτεταμένος τ. σε -ιδ- άγνωστου ρηματικού ονόμ. του άπτω. Ο τ. αψίς στον Όμηρο και τον Απολλώνιο τον Ρόδιο δηλώνει «τη θηλιά από δίχτυ», ενώ στον Ησίοδο και τον Ηρόδοτο σημαίνει «το στεφάνι του τροχού» και συνεκδοχικά «τον τροχό». Τέλος, ο όρος χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει «τον κύκλο, την καμάρα» (πρβλ. γαλλ. abside) και γενικά «κάθε καμπύλο και τοξοειδές κατασκεύασμα»].
Dictionary of Greek. 2013.